Samen1Stokje 3

Laatste nieuws

Samen1StokjeEr wordt wel gezegd dat toeval niet bestaat... Op het Zilveren Koe gala van maandag 31 maart 2014 werd door Sander van der Poel bekend gemaakt dat de FBS Studio zijn deuren heeft gesloten. Vlak voor deze mededeling ontving Samen1Stem het interview dat Florus van Rooijen voor Samen1Stokje met Sander en zijn zus Ryanne had. In goed overleg met alle betrokkenen is besloten het interview (juist) onveranderd te plaatsen.

Florus van Rooijen interviewt Sander en Ryanne van der Poel



Wie zijn Sander en Ryanne van der Poel?

Ryanne: Sander en Ryanne zijn op de eerste plaats broer en zus. En daarnaast zijn we ook al een aantal jaren collega’s bij FBS Studio, waar we de productie doen. 
Sander: We zijn allebei al van kinds af aan werkzaam in de nasynchronisatie, allebei als insprekers en grappig genoeg zijn we er in doorgegroeid en hebben we er nu allebei ons werk van gemaakt.
Ryanne: Ik uiteindelijk alleen achter de schermen. Sander spreekt nog steeds in.

Hoe is het om met je broer dan wel zus te werken?

Sander: Ik zal het nooit iemand aanbevelen. Met familie werken of met vrienden iets beginnen gaat eigenlijk vaak fout. Althans dat zie ik om me heen. Maar wonder boven wonder gaat dit heel goed. 
Ryanne: Sommige mensen en dan vooral in de werksfeer, weten niet eens dat we broer en zus zijn. En dat is prima. We lopen hier ook niet rond met een bordje waarop staat ‘Broer en Zus’. Natuurlijk ken je elkaar wel wat beter van thuis en van school en weet je hoe iemand reageert in een stresssituatie. Daar kun je dan wat beter op inspelen. 
Sander: Maar we sparen elkaar niet en kunnen elkaar ook streng toespreken als dingen zijn blijven liggen of als iets niet goed is gegaan. We kunnen dat heel goed gescheiden houden. 
Ryanne: Op het werk moet Sander me gewoon kunnen aansturen. Op zo’n moment doet de familieband er eigenlijk niet toe.  
Sander: Maar eigenlijk gaat dat in de praktijk hartstikke goed. Ik vind Ryanne daar heel erg professioneel in. En het is ook niet zo dat we als thuis zitten, dat we het dan nog over het werk hebben.
Ryanne: Op de werkvloer zijn we voornamelijk collega’s. Zodra de studiodeur dicht is, zijn we weer broer en zus.

Jullie doen ‘productie’. Maar wat is ‘productie’ (bij nasynchronisatie) eigenlijk?

Ryanne: Sander is officieel de uitvoerend producent, zoals dat heet. En ik ben zijn rechterhand. Sander houdt voor, tijdens en na het opnameproces eigenlijk alle bordjes draaiende van de regisseurs en de acteurs tot de technici en de vertalers. Ik zit daaronder zal ik maar zeggen, ik regel de planning, de contracten, houd de deadline van vertalers in de gaten.
Sander: Uitvoerend producent zijn komt er eigenlijk op neer dat als er iets fout gaat, dat jij het moet oplossen. En je hebt ook veel contact met de klant. Dan doen Mieke (Hordijk red.) en ik samen. Ryanne is verantwoordelijk voor de dagelijkse gang van zaken in de studio. Toen Ryanne er nog niet was, deed ik die dingen er ook bij. Maar dit is de rolverdeling zoals die heel geleidelijk gegroeid is. Uiteraard vangen we elkaar wel eens op als het druk is of als de één weg moet of zo.

Hoe zijn jullie ooit verzeild geraakt in de wereld die nasynchronisatie heet?

Ryanne: Sander wilde op zijn achtste een spreekbeurt houden over nasynchronisatie. Dus heeft hij Fred Butter benaderd (die destijds de Smurfen deed) of hij een keertje mee mocht lopen. 
Sander: Toevallig zochten ze toen ook jongetjes voor ‘De Boefjes’-film. Dus heb ik auditie mogen doen bij Maria Lindes en ben ik het geworden. Dat was mijn eerste rol en sindsdien is het balletje gaan rollen. 

Sander: Haha. In mijn puberteit had ik deze beelden verschrikkelijk gevonden, nu kan ik er wel om lachen. Ik was in die tijd eigenlijk een van de weinige (zo niet het enige) kind dat insprak. Dus als er vroeger een film of een productie was met een jong jongetje erin, dan werd ‘Sandertje’ gebeld. 
Ryanne: En ik ging in zijn kielzog ook wel eens mee en mocht toen ook regelmatig kleine dingen inspreken.

Van welke rollen kunnen we jullie het beste kennen?

Sander: Dat is inmiddels een aardige waslijst. Maar de bekendste bij het grote publiek zijn denk ik Ferb en Jeremy uit Phineas & Ferb en Draco Malfidus uit de Harry Potter-films.
Ryanne: Voor mij is het alweer honderd jaar geleden. Ik heb veel bij JPS toen nog gedaan. Veel voor KRO’s Kindertijd. Max en ik. En een keer een bioscoopfilm in België. En o ja, Teletubbies, de kinderen in de tussenfilmpjes. ‘Nog een keer, nog een keer!’, riepen die.
Maar nooit echt een grote vaste rol. Maar ik voelde me over het inspreken altijd een beetje onzeker. Ik merkte dat ik het op de achtergrond veel fijner vond. Ik spreek nu ook niet meer in. Je zou me dan echt de studio in moeten duwen!
Sander: Ik spreek nog wel steeds in, al is dat natuurlijk minder dan vroeger. In mijn huidige functie had het me niet verbaasd als ik nergens anders meer had kunnen inspreken dan bij FBS. Het is niet vanzelfsprekend, maar ik ben echt heel blij dat ik nog steeds mag inspreken bij sommige andere studio’s. 

Speelt jullie leeftijd een rol? Sander jij bent nu 27 en Ryanne, jij 24.

Sander: Ik heb altijd moeite gehad met mijn leeftijd. Dat ik altijd om moest gaan met mensen die ouder zijn dan ik en ik voor mijn gevoel zes keer zo hard moest werken om überhaupt serieus genomen te worden om wat ik deed.

Ondanks dat je al 20 jaar ervaring hebt?

Sander: Ja, maar dat weet de klant natuurlijk niet. En dat heeft Ryanne natuurlijk ook. Maar daar krijg je op den duur wel meer zelfvertrouwen in. En je wordt zelf ouder, dus kan je er niet meer achter verschuilen. Je moet nu volwaardig staan waar je voor staat.

Je regisseert ook. Speelt dat daar ook een rol?

Sander: Ja. Tussen 2004 en 2006 heb ik als jongste bediende gewerkt bij WPP, waar ik af en toe bij opnames ging zitten en daar heb ik heel veel van opgestoken. Ik weet nog toen ik hier net begon, dat er een regisseur uitviel en ik als 16-jarige een BN-er moest regisseren voor een voice-test. Ze was uiteindelijk goedgekeurd voor de rol, maar ze heeft toen wel een mail gestuurd naar de studio of ze voortaan wel met een ‘echte’ regisseur mocht zitten. Nou, dan zak je wel even door de grond.
Ryanne: Als je hem nu ziet, hij regisseert nu ook veel kinderen, merk je dat hij baat heeft dat hij zelf als jong kind heeft ingesproken. Hij weet hoe dat gaat zo’n proces, helemaal met jongens die de baard in de keel krijgen. Die voelen zich soms zo gegeneerd, maar hij stelt ze dan gerust en dat het niet automatisch betekent dat ze nooit meer geboekt worden.
Sander: Ik ben het meest in mijn element als ik kinderen regisseer of mensen van mijn eigen leeftijd. Omdat ik daar mee level en sneller een klik mee heb. Ik vind mensen die ouder zijn dan ik regisseren nog steeds spannend. Een uitdaging.

Sander, je hebt dus al 20 jaar ervaring, kun je vertellen wat er in de loop van jaren veranderd is in het dubben? 

Sander: Er is heel veel veranderd. Met name de snelheid. Alles moet sneller dan vroeger. Ook op productieniveau. Er moet meer in minder tijd. De snelheid van de series zelf is ook opgeschroefd. Er wordt veel meer gepraat in de producties dan vroeger. Veel meer karakters, veel meer tekst. Dat vergt ook echt een andere manier van werken. De grens tussen kwantiteit en kwaliteit vervaagt daardoor wel eens. Soms weet je niet wanneer je op de kwaliteit moet zitten en wanneer op snelheid. Die afweging moet je steeds meer maken om te kunnen blijven concurreren met de andere studio’s.

Ook is er veel meer live-action (met ‘echte’ acteurs in beeld) bij gekomen. Dat is een andere manier van opnemen, een andere manier van inspreken, van werken, casten. Sommige acteurs kunnen het ene heel goed en zijn minder geschikt voor live-action en andersom. Sommigen kunnen het allebei. Er zijn sowieso veel meer acteurs bijgekomen, waaronder veel meer kinderen.

Wat ik geen goede ontwikkeling vind, is dat voor bioscoopfilms steeds vaker bekende Nederlanders gecast moeten worden. Het is voor de poster misschien leuk, maar soms doet het echt afbreuk aan het eindproduct. Ik heb zelf eigenlijk nooit bij de hand gehad, maar ik zou het heel interessant vinden om zo’n discussie eens aan te gaan met de opdrachtgever. (Als mensen dit interview lezen, denken ze, nou daar is die jongen heel naïef in, want dat krijg je niet voor elkaar of dat moet je maar niet doen. Maar ik denk dat ik dat wel aandurf.)

Hoe zien jullie het vak zich verder ontwikkelen? 

Sander: Ik denk dat er op technologisch gebied wel het een en ander staat te gebeuren. Er zullen nog wel wat efficiëntieslagen gemaakt worden. Wat we steeds vaker zien, papierloze scripts bijvoorbeeld, allemaal ten einde dat het opnameproces sneller verloopt. Dat zal zich nog ontwikkelen.
 
Maar wat ik echt hoop dat zich zal ontwikkelen, is dat het nasynchronisatievak echt als een vak gezien gaat worden. De hoeveelheid werk is zo enorm gegroeid de laatste jaren. 
Het is als een soort volwassenwordingsproces van de bedrijfstak. We roepen allemaal heel hard ‘Het is een vak!’, maar nu wordt het tijd dat we als sector echt volwassen worden. Hoewel we er al heel volwassen uitzien, zitten we nu ergens in de puberteit.  Dat geldt voor alle niveaus. De houding van de acteurs, houding van studio’s ten opzichte van acteurs, dat kan op bepaalde vlakken echt professioneler.
Al die losse afspraken van nu zijn eigenlijk niet goed. Er zijn eigenlijk nooit echt goede afspraken gemaakt, maar eerder allemaal gebaseerd op aannames en daar doen we het nu al jaren mee. Tarieven die al jarenlang op hetzelfde niveau liggen, daar kun je natuurlijk niet tot in lengte van dagen mee doorgaan. In de landen om ons heen is dat van oudsher beter geregeld, dat zou hier ook eigenlijk moeten gebeuren. Studio’s alleen kunnen daar niet zoveel aan doen, behalve aan de kant van de opdrachtgever. Dus het is goed dat er van de kant van de acteurs uit ook beweging in zit, dat ze zich emanciperen. Ik juich initiatieven als Samen1Stem van harte toe. Als ik niet aan deze kant van de tafel had gezeten, was ik ook zeker lid geweest. 

Waar moeten we jullie nog meer van kennen of wat doen jullie nog meer buiten het nasynchroniseren?

Sander: In mijn vrije tijd acteer en zing ik graag in musicals. Toen ik 13 was heb ik een musical gedaan bij Joop van den Ende (Elisabeth). Ik heb daar trouwens ongeveer de hele nieuwe lichting stemacteurs ontdekt. Job en Bas Bovenlander, Levi van Kempen hebben ook allemaal die rol gespeeld. Het is heel grappig dat we elkaar in de studio weer zijn tegengekomen. Verder schrijf ik de promo’s voor Disney en geef ik les op de jeugdtheaterschool in Baarn aan een groep onderbouw op de middelbare school. 
Ook vind ik het leuk om af en toe voor de lol liedjes op te nemen. Met Hans Jong (technicus) heb ik vorig jaar een liedje opgenomen. Dat vond ik echt te gek om te doen. 
Ryanne: Dat nummer heeft hij speciaal voor mij opgenomen toen ik in 2012 drie maanden in Amerika zat. Daar ben ik ze nog steeds heel erg dankbaar voor. Dat is een heel dierbaar nummer geworden voor ons en is nog steeds heel erg belangrijk voor ons.

En jij, Ryanne?

Ryanne: Ik doe er eigenlijk niet zo heel veel naast. Dus mensen kunnen me vooral kennen van hier (FBS). Heb wel een paar productiedingen gedaan bij de AVRO als stage. Bij het kinderprogramma’s ‘Wie wordt Kruimeltje?’ bijvoorbeeld.

Hoe zien jullie je toekomst?

Sander: Wat een vraag. Ik ben daar helemaal niet zo mee bezig. Ik heb vroeger nooit gedacht dat ik op de plek zou zitten waar ik nu zit. Het is allemaal geleidelijk zo gegaan. Met de vraag ‘Wat doe je over vijf jaar’ kan eigenlijk helemaal niks, omdat ik gewoon niet zo leef. Ik ben altijd blij geweest met dat wat ik op dat moment deed.
Ryanne: Sander is er misschien niet heel erg bezig met ‘Wat doe je over 5 jaar’ en zo. Ik wel, ik kan me daar erg druk om maken. Ik wil eigenlijk heel graag de regiekant op bij de televisie. Ik zat bij mijn stage in de regiewagen en toen ging mijn hart open en ik dacht ‘Ja, dit is het!’ Maar ik moet toegeven dat het soms iets dwangmatigs had. Zo van ‘Ik moet na mijn opleiding dit en over 5 jaar doe ik dat.’ Maar tijden veranderen en je komt er gewoon niet zomaar tussen. Maar ja, ik denk daar echt wel over na.

Willen jullie nog iets kwijt over Dubstep?

Sander: Het was ooit begonnen toen ik me in mijn privé-situatie niet zo happy voelde en ik behoefte had aan leuke mensen om me heen. En wat zijn leuke mensen? Mensen die inspreken! En omdat ik meer klik heb met mensen van mijn eigen leeftijd, werden het vooral mensen van de jongere generatie. Gewoon lekker een avondje dansen, drinken en kletsen. Maar dat is zo enthousiast ontvangen dat mensen er van hoorden en dachten ‘Waarom was ik daar niet bij?’. Zo is het inmiddels uitgegroeid tot een traditie. Met de natte regenvariant in het Vondelpark aan toe. Mensen denken dat het alleen voor jongeren is. Maar het is niet leeftijdgebonden, niet studiogebonden, niet persoonsgebonden.
Ryanne: Het wordt vaak gezien als tegenhanger van de Zilveren Koe. Zo wordt het uitgelegd, maar zo is het helemaal niet bedoeld. De jongere generatie insprekers denken (onterecht) dat De Zilveren Koe er vooral is voor de oudere generatie insprekers. Dat is natuurlijk niet zo. Het zou leuk zijn als de generaties zich gewoon mengen. Dus dubsteppers kom ook naar De Zilveren Koe!! 

Nog snel één laatste vraag. Wat is dat toch met Bassie en Adriaan?

Ryanne: Dat zijn gewoon onze jeugdhelden en dat is eigenlijk nooit meer over gegaan. We hebben zelfs een homevideo waarop ik twee was en waar we Bassie en Adriaan zitten te kijken. En dat gingen we toen naspelen met pruiken en kostuums.

En wie was dan wie?

Ryanne: Sander was Adriaan. Maar eigenlijk was hij alles. De regisseur, de acteur, de cameraman en licht- en geluidsman in een.
Sander: Ja, het is eigenlijk best gennt nu ik er zo op terugkijk. Ik heb haar dingen laten doen en voor karretjes gespannen, waar ik mezelf niet eens meer voor zou spannen. We hebben op die zelfde manier ooit eens de hele musical Elisabeth nagespeeld.
Ryanne: En ik deed het ook allemaal maar gewoon.
Sander: Ik weet nog wel heel goed dat ik als klein jochie ging inspreken bij Paul van Gorcum. Hij speelde natuurlijk de baron in Bassie en Adriaan, maar dat wist ik toen niet. En daar kwam hij, zonder snor, zonder kostuum. Het was een soort cultuurshock. Het was een soort instituut wat daar binnenkwam, maar ook ineens een zwarte piet die zijn pruik afzet, weet je wel. Dat effect in één. 

Is er nog iets dat jullie heel graag kwijt willen? 

Sander: Ja, ik zit nu 20 jaar in het vak en wil heel graag van de gelegenheid gebruik maken om... Nee hoor. Soms dacht ik wel eens, was ik maar brandweerman. Hahaha!

Bedankt voor dit openhartige gesprek. Ik draag hierbij het Stokje over aan jullie. Ik ben heel benieuwd wie jullie gaan uitkiezen om te interviewen!

 reacties kun je kwijt op de website of op facebook: www.facebook.com/samen1stem

feb 27, 2024

DeAansluitwijzer.nl

jun 27, 2023

nieuws juni

mrt 27, 2023

nieuws maart

jan 20, 2023

nieuws januari

jul 03, 2022

Video On Demand

nov 30, 2021

Podcast De Stemmencast

dec 22, 2020

Covid-19 coronavirus 9

jul 04, 2020

Covid-19 coronavirus 8

jun 09, 2020

Cultuur in Actie

jun 05, 2020

Covid-19 coronavirus 7

mei 22, 2020

Covid-19 coronavirus 6

mei 09, 2020

Covid-19 coronavirus 5

apr 17, 2020

Covid-19 coronavirus 4

apr 11, 2020

Covid-19 coronavirus 3

mrt 28, 2020

Covid-19 coronavirus 2

mrt 18, 2020

Covid-19 coronavirus 1

apr 12, 2019

Creatieve Coalitie

mrt 04, 2019

Samen1Stokje 9

sep 13, 2018

Laat je horen

jul 02, 2018

Zilveren Koe Gala 2018

jun 07, 2017

Samen1Stokje 8

mei 19, 2017

Zilveren Koe Gala 2017

feb 01, 2017

Samen1Stokje 7

aug 15, 2016

in memoriam Wim Pel

jun 17, 2016

Zilveren Koe Gala 2016

mrt 27, 2015

Zilveren Koe Gala 2015

mrt 16, 2015

Samen1Stokje 6

okt 07, 2014

Samen1Stokje 5

jun 02, 2014

Samen1Stokje 4

apr 03, 2014

Zilveren Koe Gala 2014

sep 25, 2013

Samen1Stokje 2

jun 28, 2013

Samen1Stokje 1

mrt 27, 2013

Zilveren Koe Gala 2013

aug 21, 2012

in memoriam Ger Smit

apr 10, 2012

in memoriam Bram Bart

mrt 27, 2012

Zilveren Koe Gala 2012

mrt 22, 2011

Zilveren Koe Gala 2011