Bram Bart is dood.
Het wil er niet in…
Een jaar geleden werkte ik twee dagen met Bram.
Dat gebeurde niet vaak, maar áls, dan was het net alsof we mekaar gisteren nog gezien hadden.
Meteen lol, meteen perfecte samenwerking en meteen ‘mekaars taal spreken’.
Ik zei hem dat hij terug moest komen naar het toneel, dat hij daar hoorde. Hij had er wel oren naar. ‘Maar dan wel met leuke mensen…’
Bram had met zijn uitzonderlijke acteertalent recht gehad op zoveel meer.
Wij als publiek hadden recht gehad op veel meer Bram.
De theatermakers hadden hem moeten omarmen en zijn talent ten volle moeten benutten.
Dat deden ze niet. Integendeel.
In al zijn bescheidenheid zei Bram de toneelwereld daardoor langzaam vaarwel. Wat ongelofelijk zonde.
Maar alle studiegenoten uit Maastricht weten dat er niemand zo ontroerend mooi Jaques Brel zong als hij.
Dat zijn rol in ‘Ritter, Dene, Voss’ van Thomas Bernard onnavolgbaar was.
Dat hij een meester was in stemgebruik, taalgebruik en tekstbehandeling.
Dat hij cum laude afstudeerde aan de Toneelacademie Maastricht en een groot acteur was!
En alle mensen in het land die later ‘You’re the Top’/Cole Porter zagen weten dat Bram, tussen alle vedetten in, de show stal met het nummer ‘Miss Otis regrets’.
Het was eerlijk en oprecht wat hij zong en speelde. En daarmee ontroerde hij diep.
Die terugkeer naar het toneel komt er niet. Het kan niet meer.
Zijn stem blijft.
Die prachtige stem die hij in het stemmenvak op alle fronten virtuoos mocht laten horen.
Nasynchronisatie, commentaren, commercials, het was bij hem in goede handen.
Amsterdams, Vlaams, Frans met een Zweeds accent, onvervalst Cockney- of Oxford- Engels… hij kon het allemaal.
Hij loodst ons heel Europa door.
Naar al die plekken waar we het leven moeten vieren en de dag moeten plukken.
Dat zijn we aan hem verschuldigd.
49 jaar is veel te jong om dood te gaan.
Dag lieve Bram.
Het was een voorrecht om je te kennen, met je te werken en met je te lachen.
Dat ik je nooit meer tegenkom is een verschrikkelijke gedachte.
Hymke de Vries, 10 april 2012